آنقدرها هم که می گویند ضرر ندارد ...

شبیه سازی روی 38% اسب های کلاسیک امریکایی (قسمت اول)

این اعتقاد رایج است که کشش های قرابتی(چیزی مشابه ازدواج فامیلی) یکی از بدترین آفات است که گریبانگیر صنعت پرورش اسب در دنیای مدرن شده است . برخی نیز آنرا علت اصلی مشکلات و سوانحی میدانند که برای اسب ها اتفاق می افتد از جمله موارد شکستگی ، خونریزی، بد خلقی، کم توانی در تمرین ، عمر کوتاه در میادین مسابقات و ضعف تولید مثل در مقایسه با مادیان ها.

اما پژوهش ها نشان داده است که کمترین میزان تأثیر اصلاح نژادی در میان حیوانات اهلی مربوط به ژن نسل اسب های تروبرد بوده است . و در این بین سگ ها و گربه های خانگی بیشترین تأثیر را نسبت به اسب های تروبرد داشته اند .

قبل از پرداختن به ابعاد این قضیه مهم بهتر است مروری بر کشش های قرابتی داشته باشیم که در اسب بدین معنی است که زمانی (کشش های فامیلی) محسوب میشود که یکی از نسل های بی واسطه در چهار نسل اول تکرار شود چه از سوی پدر یا مادر یا هردو . برخی پژوهش های گذشته نشان میدهد که تنها 25% از اسب های تروبرد اصلاح فامیلی شده اند، که درصد بسیار کمی را در مقایسه با اسب های غیر فامیلی و نقش آن در کم اثر نمودن شجره اسب های تروبرد داشته است اما پیش بینی ها نشان می داد که  تولید اسب های فامیلی تاثیر بیشتری نسبت به تربیت اسب ها در این برهه زمانی داشته علی الخصوص پس از تاثیر بزرگی که سیلمی "نورتون دنسر" بر روی نسل های جدید اسب های مسابقات گذاشت .

چه زمانی کشش های قرابتی لازم است ؟

شاید در وهله اول این سوال عجیب به نظر برسد اما درست است زیرا اصلاح سازی فامیلی کاربرد های متعددی دارد به ویژه برای تثبیت و انتقال خصوصیات مثبت ژنتیکی که از اسب های استثنایی (چهار نسل اول نریان ها) به اسب های متولد شده انتقال می یابد به دلیل اینکه تأثیر وراثتی اسب های استثنایی از نسل چهارم به بعد کمتر شده و حتی بی تأثیر خواهند بود .

بر حسب امتیاز ، کره متولد شده 16 امتیاز از نسل اول (پدر و مادر) ، 8 امتیاز از نسل دوم (پدر بزرگ و مادر بزرگ)،  4 امتیاز از نسل سوم (پدر بزرگ پدری ومادری) ،  2 امتیاز از نسل چهارم (جد اول پدری و مادری) ، یک امتیاز از نسل پنجم ، نیم امتیاز از نسل ششم ، یک چهارم امتیاز از نسل هفتم و یک هشتم امتیاز از نسل هشتم ، کسب می کند .

علی رغم اینکه کشش مستقیم از نزدیکان تأثیر اصلی روی تشکیل فیزیک نسل ها دارد، اما صنعت مسابقات تا زمانی که کره ها حامل خصوصیات حائز اهمیت و رقابتی در مسابقات (صرف نظر از پاها و فرم اندام و هیکل و خوی به صورت کلی) نداشته باشند به این مبحث اهتمام نمی ورزند. از آنجایی که اسب های تروبرد هنوز هم در اشکال و اندازه های مختلف به دنیا می آیند این مطلب را نشان می دهد که مسأله تنوع ژن ها در این نژادها کاملا به دور از ریسک کشش های قرابتی است .

آمارهای مؤثر

بر اساس مطالعات صورت گرفته سال جاری ، بر روی اسب های سه ساله که در مسابقات کلاسیک امریکا سال 2008 برنده شدند، از جمله اسب کالیفرنیا کروم (قهرمان کنتاکی دربی و بریکنس ستیکس) و اسب تونالیست (قهرمان بلیمونت ستیکس) که تعدادشان به 19 اسب می رسید و در مقایسه کلی با شبیه سازی قرابتی بین نژاد اسب های تروبرد، همانطور که گفتیم 25 درصد بودند ، توقع داشتیم چهار یا پنج اسب از این مجموعه اصلاح قرابتی شده باشند . اما واقعیت چیز دیگری نشان می دهد زیرا 12 اسب یعنی حدود 63% را شامل شد و این غیر منتظره بود.

اسب های اصلاح شده قرابتی از آن مجموعه عبارتند از: "کالیفرنیا کروم"( 3*4 از مستر پروسبیکتور) ، "اورب" ( 3*4 از مستر پروسبیکتور) ، "ویل تیک شارژ" ( 3*4 از فابیانو) ، "آیل هاف اناذر" ( 3*4 از دانزینگ)، "یونیون راگز" ( 3*4 از مستر پروسبیکتور) ، "انیمال کینگدام" قهرمان جام جهانی دبی ( 4*4 از لیفارد)، "رولر آن آیس" (4*6*4از ریز آنیتیو) ، "دوسلمایر"  (4*4*5 از نورتون دنسر)،"ماین ذات بیرد" (4*4 از نورتون دنسر)، "ریتشل الکساندرا" (4*4 از نورتون دنسر)، "سمر بیرد" ( 3*3 از ستورم بیرد) ، "بیگ براون" ( 3*3 از نورترن دنسر و 3*4 از دمسکس).

اما هفت اسب دیگر اصلاح شده غیر فامیلی در این مجموعه عبارتند از "اوکسپو- بالاس –مالیس- شاکلفورد- سوپر سیفور -لوکن آت لاکی- داتارا ".

و اما بهترین سیلمی ها که بخاطر ژن هایشان همواره در تولید مثل از آنها استفاده می شود شامل سیلمی "نورتون دنسر" (5 اسب از آن مجموعه بالا) و "مستر پروسبیکتور" (3 اسب) ، و یک اسب نریان از سیلمی فابیانو، و اسب دیگری از پدر سیلمی اش "ریز آنیتیو" به اضافه یک اسب از سیلمی دانزینگ فرزند نورتون دنسر ، و یک اسب از هر یک از سیلمی های لیفارد و ستورم برد و دمسکس.

نتایج ناهمگون!

اگر کمی عقب تر برگردیم به حدود سال  2007 و حتی سال 2000 که 20 اسب در مسابقات کلاسیک امریکا برنده شدند نتایج کمی فرق خواهد کرد . از این تعداد سه اسب اصلاح شده قرابتی بودند چیزی در حدود 15% که عبارتند از اسب های "امپایر میکر" 4*3 از ریالیتی ، اسب "بوینت گیون" 4*4 از ریز آنیتیو، اسب "تیزناو" 4*4 از نورتون دنسر ، این اسب ها در مقابل 17 اسبی بودند که هیچ مقاربت فامیلی نداشتند که 85% را تشکیل میدادند .

یکی از تفسیرهای احتمالی نتایج حاصله فوق این است که اصلاح قرابتی بین نسل های برتر و پایین تر در گونه های اسب متفاوت است . ملاحظه می شود که در اینجا اصلاح نژاد قرابتی منحصر به نسل اخیر بوده است یعنی سال های بعدی شاهد پیشرفت آن به سمت نسل های بالاتر است و این همان چیزی است که در هفت سال بعدی رخ داده و نشان می دهد که دوره زمانی هفت ساله نماینده یک نسل از اسب ها می باشد .

در مجموع آمار و ارقام فوق ملاحظه می شود  که 15 نریان کلاسیک نسبت هایی فامیلی به میزان 38%  داشتند .اما 24نریان کلاسیک  هیچ نسبت فامیلی نداشته است که رقم 62% را تشکیل می دهد . شکی نیست این میزان در مقایسه با نسبت کلی یعنی 25% ، رو به افزایش است و بر خلاف تصور عموم، مؤید موفقیت اصلاح نژاد قرابتی به عنوان ابزار موفق و قابل ملاحظه ای برای تکثیر اسب های قهرمان است .

بر این اساس می توان گفت که انتظار می رود دوره اصلاح نژاد قرابتی در هفت سال آینده رو به افول است تا مجددا هفت سال دیگری آغاز شود . در اثبات این گفتار از بین 17 سیلمی در کنتاکی سال 2014 تعرفه 50 هزار دلاری و یا بیشتر گذاشته می شود که 3 اسب از میان آنها نژاد فامیلی دارد یعنی به نسبت 17.6% که عبارتند از اسب های تاپیت و شبیتستاون و تیزناو . 

ادامه دارد....

مجله العادیات امارات متحده عربی 14 نوامبر  2014 (23 آبان ماه 1393) نوشته محمد طه- ترجمه رادان هورس